Door Khadya Azalam.Als we het over bevrijding hebben link ik dat persoonlijk gelijk al aan de Islam. Islam is een mooie, reine en pure religie die gekoesterd moet worden; een bevrijding op zich. Waar de Islam naar mijn mening in Nederland eigenlijk last van heeft, zijn de onwetende moslims zelf en onwetende critici zoals, Ebru, Ayaan en Geertje. Het is de Islam zelf die bevrijdt moet worden van haar zogenaamde belijders en onzekere critici die niks anders zijn dan een lege huls met een kort lontje; critici die de onschuldige Islam bezoedelen met hun woorden en daden, nietige stofjes (want dat is wat een mens eigenlijk is, stof!) die ook nog eens alles over de Islam denken te weten.
Maar de moslim zou toch beter moeten weten? Waarom gaat het verdedigen van de Islam altijd gepaard met geweld?
Je liefde voor de Islam en de Profeet uit je toch niet door achterlijke en onwetende critici te bedreigen, te schreeuwen in een moskee en vandalisme en discriminatie aan te sporen; want wat voor visitekaartje ben je dan?
Uiteindelijk is dat wat wij moslims zijn, een visitekaartje van de Islam. Over Ebru en Geertje ga ik geen woorden meer vies maken; die hebben geen innerlijk en geen geweten; lege hulzen gooi je weg. Ik ga het hebben over mijn broeders en zusters in de Islam en hoe zij zich innerlijk moeten wapenen tegen bovenstaand "afval van lege hulzen".
Het laatste wat een moslim is en niet moet zijn, is een lege huls, dat is wat ons onderscheidt van de rest. Helaas moet ik constateren dat de Islam door de meeste moslims op de automatische piloot belijdt wordt; islam belijden op een wijze omdat het zo hoort te zijn en omdat we het op de huidige wijze hebben meegekregen.
De Islam moet onvoorwaardelijk beleden worden. Onvoorwaardelijkheid is de KERN van de Islam; Islam is een religie en staat los van identiteit en cultuur. Allah heeft ons een identiteit en cultuur geschonken, waarvoor wij Hem dankbaar moeten zijn. Want wie of wat ben je als je geen identiteit hebt?
Het werd eens tijd dat wij moslims aan onszelf moeten gaan werken en aan ons imago; wat verstaat de hedendaagse moslim onder de Islam en welke kijk heeft hij op de Islam?
Dit zijn fundamentele vraagstukken.
Wat ik mij ook afvraag is, wat de hedendaagse moslims eigenlijk onder onvoorwaardelijkheid t.o.v. de Islam verstaan? Sterker nog, weten ze wel wat dat is, onvoorwaardelijkheid?
Voor mij is het onvoorwaardelijk belijden van de Islam een voorwaarde om je überhaupt een moslim te noemen. Bidt, vast, schenk, geloof, maar denk niet altijd aan je "beloning" in het hiernamaals. Door de hele dag in de moskee te vertoeven en dag en nacht te bidden, door van top tot teen als een angstaanjagende spook door de straten van Amsterdam te zwieren, als een behaarde stijve hark gewapend met de heilige Quran onder je arm te lopen maakt je nog geen onvoorwaardelijk belijdende moslim. Ik draag de "hijab" om mijn hart; iets wat meer praktiserende moslims zouden moeten doen.
Het belijden van de Islam is geen "deal", mijn beste mensen. De hedendaagse moslim beschouwt de Islam of Allah als een partner met wie er onderhandeld kan worden over het Hiernamaals.
Onvoorwaardelijk zijn is een hele moeilijke opgave en je moet er in geloven, om het te kunnen zijn. Je hebt niks te verliezen en je ervaart geen angst; je geeft je als het ware over en accepteert alle consequenties. Soms denk ik dat alleen bepaalde mensen door Allah gezegend zijn met onvoorwaardelijkheid jegens Hem en de rest moet dat niveau maar zien te behalen.
De "moslims" zouden het leven zien als een test, een weg, een doorreis, want uiteindelijk is het Hiernamaals het enige wat telt, dat is het eeuwige leven. Je zou door Allah geschapen zijn om enkel Hem te eren en naar Zijn wensen te leven, meer niet. En als je dat allemaal goed hebt gedaan, dan zou je je plekje in het Hiernamaals veilig hebben gesteld; dit zijn de gedachtenkronkels van de gemiddelde moslim.
Deze gedachtes heeft de hedendaagse moslim altijd in zijn achterhoofd; hoe onvoorwaardelijk ben je dan bezig t.o.v. de Islam? Is dit niet beledigend voor Allah en de Profeet Mohammed?
Ik heb hier zelfs met een aantal jongeren over gepraat, ze waren van mijn boodschap zo in de war geraakt, dat ze even moesten overleggen met de lokale Imam, om hun twijfels weg te nemen, alhoewel die Imam heel erg benieuwd was naar mijn kijk op de Islam. Ik ben niet gegaan, ik heb geen Imam nodig, want ik ben mijn eigen Imam.
Dat constant bezig houden met het Hiernamaals, is dat dan geen depressieve gedachte? Verklaart dat dan ook het destructieve en vandaliserende gedrag van de moslims, wanneer een achterlijke lege huls als Geert weer de Islam of onze geliefde Profeet beledigt? Well, I've got news for you, folks: Allah heeft ons het leven geschonken, om ons niet constant te richten op de Dood.
Ik wil niet naast mijn schoenen lopen of zo, maar ik weet wel wat de wensen van Allah zijn, die voel ik van binnen en dat gevoel kan ik gewoonweg niet beschrijven. Ik voel Zijn aanwezigheid in mijn hart, op mijn schouders en in mijn hele persoon. Hij stelt mij gerust op een spirituele manier, want ik sta er voor open, mijn innerlijk is zuiver. Ik doe veel aan innerlijke Jihad, dat raad ik elke moslim aan, het zuivert jouw innerlijk, wat onvoorwaardelijk zijn makkelijker maakt. Maar kan een moslim de innerlijke Jihad wel aan? Het is een soort spiegel die je jezelf voor zet; wat zie je?
Je neemt als het ware een kijkje in je ziel. Dat is gewoon heel eerlijk zijn t.o.v. jezelf en dat is wat Allah wil. Eerlijk zijn gaat gepaard met onvoorwaardelijkheid. Je weet dat je het juiste doet en dat stelt je automatisch gerust, wat je een beter mens maakt en uiteindelijk een betere moslim. De basis is de mens en de basis is wat telt bij Allah. Het valt me op dat mensen de basis vaak vergeten, heel gevaarlijk is dat.
Met alle respect, ik denk dat veel moslims niet in staat zouden zijn om in deze "spiegel" te kijken, want wie weet wat ze dan zouden aantreffen. Ze zijn bang om iets anders in de spiegel te zien, iets wat ze zou gaan laten twijfelen aan hun “Imaan” of aan hun religie, dat ze iets anders te zien krijgen, dan ze altijd dachten te zijn. Dat ze te maken krijgen met confronterende vragen als: Ben ik wel zo vroom en eerlijk en waar doe ik het dan eigenlijk allemaal voor?
Een onvoorwaardelijk belijdende en gezuiverde moslim hoeft hier geen antwoord op te krijgen of te hebben, heeft ook niks te eisen en wil dat ook niet eens; deze instelling maakt je tot een beter mens en een betere moslim.
Het ideale visitekaartje van de Islam. Ik hoef niet te weten dat ik eventueel een "beloning" kan verwachten in het Hiernamaals voor mijn "smetteloze" reputatie als gezuiverde “moslima” tijdens dit aardse leven.
Wat ik wel weet is, dat mijn liefde voor Allah en de Islam onvoorwaardelijk is en dat is voor mij als nietig mensje voldoende. Maar wat ik ook doe, ik doe het met alle liefde voor Hem... IK ben bevrijd.
Khadya is aktief in EAWF (European Amazigh Women Foundation) en ondernemer met La Beauté Berbère.
Verscheen ook op eerstkoffie.org.
No comments:
Post a Comment